Habitat en biodiversiteitscorridors

De omvang van natuurlijke habitats en hun transformatie tot integrale biodiversiteitsreservaten, d.w.z. met minimale menselijke aanwezigheid en verwaarloosbare invloed, is een bepalende factor voor het behoud van biodiversiteit en het stoppen van het voortdurende verlies ervan, dat jaar na jaar wordt vastgesteld.

Hoe meer biodiversiteit een habitat heeft, hoe beter deze kan omgaan met klimaatverandering. Hoe uitgestrekter de habitats, hoe vitaler ze zijn, hoe meer de mens zich er niet mee bemoeit, hoe meer ze mettertijd floreren en voor ons mensen de kwaliteit van de lucht, het water en de vruchtbaarheid van de landbouwgrond herstellen.

Onze denkwijze met de fout, moreel maar ook rekenkundig, om de mens centraal te stellen als de begunstigde van alles, heeft geleid en leidt nog steeds tot een versnelde afname van habitats en dus van de biodiversiteit die ze bevatten.

Wat moet er gedaan worden, krachtig en onmiddellijk? Ingrijpen is ingewikkeld, want gezien de uiteenlopende menselijke belangen in het gebied en de krachtige egoïstische rechtvaardigingen die ons verstand kan bedenken ter verdediging van elke actie, zelfs de meest schandelijke, moeten we wel wanhopen. We hebben helden nodig, heldere helden met tactisch geduld en de wil om te vechten.

habitat_page_image

linea pallini 1

Onze doelen

 

We hebben een oplossing gevonden die, als we ermee beginnen, in de loop van de tijd kan uitgroeien tot wat we nu "corridors" noemen. Het creëren van onaantastbare ecologische corridors, die de overgebleven eilanden van ecologie en de grote beschermde parken met elkaar verbinden, waardoor de habitats effectief worden uitgebreid door middel van echte ecologische wegen. Alles wat niet menselijk is, zou de kans krijgen om zich vrij te bewegen en weer te groeien en te vermenigvuldigen.

 

Onmiddellijk doel

 

Het onmiddellijke doel is om de consumptie van HABITATS en hun versnippering te stoppen en ze met elkaar te verbinden via ecologische CORRIDORS.

Doelstelling op lange termijn

 

Het lange termijn doel, in navolging van E.O.Wilson, is om de huidige menselijke denkwijze te overwinnen en te begrijpen dat het overleven van onze eigen soort, in een beperkte ruimte zoals de planeet, afhangt van het delen van hetzelfde met andere levens.

De natuur is noch goed noch slecht, de natuur is met ons, maar zal zonder ons zijn als we de voorwaarden opheffen die ons bestaan en dat van vele andere wezens mogelijk maken. Het verhaal, de ware parabel van Paaseiland, is de waarschuwing.

Beperk de bevolkingsgroei, beperk bezette gebieden, we reserveren 50% van de planeet voor andere levens. Laten we daar komen door het ontwikkelen van Corridors die verbinden wat er overblijft van de Habitats.