Habitat en biodiversiteitscorridors

De omvang van natuurlijke habitats en hun transformatie tot volledig beschermde biodiversiteitsreservaten, dat wil zeggen met een minimale menselijke aanwezigheid en verwaarloosbare impact, is een bepalende factor voor het behoud van biodiversiteit en het stoppen van het constante verlies ervan, dat jaar na jaar wordt geregistreerd.

Hoe groter en vitaler de habitats, hoe minder de mens zich ermee bemoeit en hoe beter ze in de loop van de tijd gedijen.

Europa heeft de Nature Restoration Law aangenomen, een instrument voor het herstel en behoud van Europese habitats. Deze maatregel zal, ook al is dit niet expliciet bedoeld, waarschijnlijk leiden tot een afname van de landbouw- en vleesproductie in Europa, waardoor de vraag verschuift naar gebieden in de wereld die ontbossen om te voldoen aan hun binnenlandse behoeften en de wereldwijde handel in voedingsmiddelen.

Wat te doen? We moeten onze economische modellen en gedragingen herzien: er is geen alternatief.

Een direct doel

Stop het directe gebruik van HABITATS en hun fragmentatie, door de overgebleven habitats te verbinden met ecologische corridors die, door de connectiviteit te herstellen, alle levensvormen anders dan de menselijke – van zoogdieren tot bacteriën – versterken.

Het langetermijndoel

Zoals E. O. Wilson heeft aangegeven, moeten we begrijpen dat het voortbestaan van de menselijke soort afhangt van hoe we de planeet Aarde delen met andere levensvormen. Stel een limiet aan onze bevolkingsgroei, een limiet aan het innemen van nieuwe gebieden die ten koste van biodiversiteit gaan, en reserveer 50% van de planeet voor ander leven. Ontwikkel ecologische corridors die gefragmenteerde habitats weer met elkaar verbinden.