Hoe we het willen bereiken

We hebben gewerkt aan het opstellen van een kaart met prioritaire oplossingen voor het verbinden van bestaande beschermde gebieden in Europa, waarvan het Natura 2000-netwerk de ruggengraat vormt. Deze doelstelling wordt bereikt door de connectiviteit van gefragmenteerde omgevingen te verbeteren en ecologische corridors te ontwikkelen, rekening houdend met het algemene landschap en de staat van achteruitgang van de biodiversiteit. Dit gebeurt op wetenschappelijke basis, waarbij de beste kansen worden geïdentificeerd om de connectiviteit te vergroten en het netwerk te versterken. Deze biodiversiteitscorridors zijn gedefinieerd rekening houdend met de noodzaak om in harmonie en evenwicht te interveniëren met de omliggende gebieden die mensen ervaren met hun activiteiten.

Vertrekkend van de algemene visie van de gedetailleerde, strikt wetenschappelijke kaarten die zijn gemaakt, is daarom een ​​Europees netwerk van de belangrijkste biodiversiteitscorridors geïdentificeerd dat als richtlijn kan dienen en daarom ook een politiek nut kan bieden dat kan worden gebruikt in de Natuurherstelwet. In het bijzonder is deze extractie een echt ‘connectiviteitsskelet’ (centraliteit) dat de veerkracht van de biodiversiteit kan garanderen, zelfs bij extreme gebeurtenissen, klimaatveranderingen, enz., maar dat ook haalbaar is (wat dus niet louter een theoretische kwestie blijft). kaarthypothese, onmogelijk te implementeren), en waarop ook de prioritaire interventiegebieden werden geïdentificeerd (gap-analyse).

Dit project heeft ons daarom in staat gesteld en zal ons in staat stellen om het volgende te ontwikkelen:

1. Een uitgebreide analyse van het huidige trans-Europese natuurlijke netwerk
(stand van zaken en systematisering van alle bestaande studies).

2. Een nieuwe kaart op Europese schaal
met identificatie van prioritaire interventiegebieden voor behoud en barrières in het ecologische netwerk.

3. Contextualisering van de resultaten en voorstellen voor interventie
interventie op geselecteerde proeflocaties, met de ontwikkeling van technische richtlijnen voor de overdracht van activiteiten in het hele trans-Europese ecologische netwerk.

4. Sociaal-economische analyse
om de kosten en baten van herstel-, instandhoudings- en beheersmaatregelen voor habitats te bepalen.

5. Een evaluatie van financieringsopties
voor interventies in de geïdentificeerde gebieden, en betrokkenheid van nationale en internationale instellingen voor de identificatie van de meest geschikte wetgevende instrumenten voor concrete toepassing in individuele landen.