In januari 2023 ging het ambitieuze experimentele project van de Capellino Foundation van start met als doel het ontwerpen, implementeren en meten van op de natuur gebaseerde oplossingen om de gevolgen van klimaatverandering in steden te verzachten, de stedelijke biodiversiteit te bevorderen en de gezondheid van burgers te verbeteren. In februari 2024 werd het officieel gemaakt door de lokale overheid.

De realisatie van het project van de Stichting, in overeenstemming met de gemeente Florence waarmee een protocol van overeenstemming is ondertekend, is toevertrouwd aan een groep experts: de CNR is het wetenschappelijke hoofd, de Universiteit van Florence is verantwoordelijk voor het eco-fysiologische deel en andere experts en specialisten in plantkunde, biodiversiteit, oppervlaktetechniek en architectuur worden gecoördineerd door Prof. Alberto Giuntoli.

De opwarming van de aarde is een van de grote uitdagingen van het nieuwe millennium en menselijke activiteiten zijn niet de enige die te lijden hebben onder de gevolgen van deze veranderingen. Het concept zelf van intelligente steden is beperkt tot een context die slechts marginaal rekening houdt met de natuur en ondergeschikt is aan de mens. Om deze reden is in het project van Florence ook een natuurgebied opgenomen in de vergelijking: in het historische Mugello gebied, zal het Giogo-Casaglia gebied in de Florentijnse Apennijnen worden gejumeleerd met de stad, met de bedoeling om een gebied van integrale bescherming te verkrijgen dat de studie, mitigatie en monitoring werkzaamheden die in de stad worden uitgevoerd zal aanvullen.

Het model dat in Florence wordt voorgesteld is dus absoluut onderscheidend ten opzichte van de eerdere modellen die zijn geïmplementeerd, zowel voor de jumelage 'stad-natuurgebied', die ook in de richting van Agenda 2030 gaat, als voor een multivariabele wetenschappelijke monitoring , ex-ante en ex-post van de interventies, inclusief biodiversiteit.

Dit is de eerste keer dat een stad een stedenband heeft met een natuurgebied, en dat is geen toeval: er is behoefte aan een paradigmaverschuiving in de manier waarop we ons verhouden tot de natuur. De grote bioloog Edward O. Wilson stelde in een van zijn laatste werken voor om de helft van de planeet onaangeroerd te laten door de natuur: dit is een revolutionaire manier om te kijken naar de invloed van de mens op andere levende organismen. Stedelijke gebieden, gewassen en alle door de mens gemaakte gebieden zouden gescheiden moeten blijven van de wildernis om hun impact te minimaliseren. De hele rest van de planeet zou zo kunnen worden gebruikt voor het creëren van een immens beschermd gebied, dat in al zijn onderdelen volledig met elkaar verbonden is, zodat er ecologische corridors ontstaan die de continuïteit garanderen.